lunes, 25 de julio de 2005

Manifiesto Resistencia Galega

Día de Galicia.
Un grupo minoritario de AMI lanza en la red, a través de una web brasileña, el 'Manifesto pola Resistencia Galega' en el que apuestan abiertamente por la violencia para conseguir la "soberanía de Galiza".
He aquí un fragmento de dicho manifiesto:


Desde 1995 assistimos a umha nova resistência galega que utiliza a violência política como umha arma mais de combate no processo de libertaçom nacional e social. Neste tempo instituiçons bancárias, transnacionais, empresas espoliadoras de recuros energéticos, forças de ocupaçom, projectos e empresas vencelhadas à turistificaçom, obras públicas agressivas com a Terra, meios de comunicaçom ao serviço do Estado, partidos políticos espanholistas, empresas escravagistas, imobiliárias? fôrom objecto de algum tipo de castigo popular independentista e pugérom em causa o mito da docilidade galega.

Umha resistência sem nomes, nem siglas, nem postas em cena organolépticas. Umha resistência anónima, como o sofrimento de milhares de galeg@s expropriad@s, emigrad@s, explorad@s e espanholizad@s. Umha resistência que se exprime através das suas acçons e que se dispom a impedir que os verdugos desta Terra dormam tranquilos. A resistência galega actual nom se amolda a formas rígidas impostas por qualquer dogma ideológico ou militança convencional, esforçando-se por descobrir na prática do combate os caminhos que vinculem as necessidades mais sentidas do nosso Povo.

Na nova resistência galega ilegal há lugar para tod@s, para todas as modalidades de intervençom e todas as variáveis organizativas, sempre e quando forem respeitados os interesses e a saúde do povo trabalhador galego. De dia ou de noite, individual ou colectivamente, com meios tecnológicos ou elementos primários, com explicaçons públicas ou sem elas, enquadrad@s em estruturas estáveis ou desde a raiva, o conflito ou os ataques ocasionais, os inimigos da Galiza devem ser fustigados em todo lugar e circunstáncia. Ninguém debe agardar a que o chamem à porta, nem delegar responsabilidades. Se algo demonstrou a nova resistência galega ao longo destes últimos dez anos é que os meios nunca som um impedimento irressolúvel se há vontade de luitar e reservas de imaginaçom e criatividade.

A nova resistência galega está apreendendo a esquecer os protagonismos, tanto pessoais como organizativos; nom acredita em vacas sagradas e santuários, nem em mitos mortos ou vivos? O relevante nom é quem bate senom em quem se bate. O relevante nom é quem organiza nem o grau de organizaçom, senom o certeiro das acçons e o afortalamento da luita. A resistência galega é já um incipiente fenómeno social, medrando com cada acçom levada a cabo no País, para converter-se num rio fecundo. Assinala ante o Povo os inimigos irreconciliáveis da Galiza e a natureza radical e ilegítima da opressom.

Desde aqui fazemos um chamamento a todos os nacionalistas galeg@s a somar-se à resistência galega com a sua força, imaginaçom e determinaçom.

sábado, 23 de julio de 2005

Bomba en Santiago de Compostela

Poco antes de las dos de la tarde, agentes de la policía detienen a dos personas en las calles de Santiago de Compostela acusadas de colocar un artefacto explosivo en la zona de cajeros automáticos de la sede central  de Caixa Galicia, situada en el centro de la ciudad. Una hora más tarde estalló la bomba sin que diera tiempo a desactivarla, aunque sí a acordonar la zona, por lo que sólo causó daños materiales en dicho establecimiento y en los colindantes.
Los detenidos fueron identificados como Uxio Caamaño Santiso (Ugio Caamanho) y Xiana Rodríguez Gómez, ambos vinculados al grupo AMI. Llevaban documentación falsa e iban a huir en un coche robado a su dueña por dos individuos enmascarados que la amenazaron con un cuchillo el 14 de marzo en Vigo al que cambiaron las placas originales.
Al parecer Uxio estaba siendo seguido por agentes de la Brigada Provincial de Información que observaron como colocaba la bomba. Uxio declaró que colocó al lado de la bomba un cartel que ponía "Peligro bomba. No tocar". Uxio fue detenido por primera vez en abril de 2002.
La policía acusa a Antonio García Matos de haber dado las órdenes a los detenidos para que colocaran la bomba.
Caamaño fue condenado por este hecho a 4 años y nueve meses de cárcel y Xiana a tres. 
La sentencia, de la que es ponente el magistrado Ramón Sáez, considera a Uxío Caamaño autor de un delito de daños terroristas con finalidad de subvertir el orden constitucional (tres años), un delito de uso ilegítimo de vehículo con motor (1.626 euros de multa), y un delito de falsedad en documento oficial (un año y nueve meses y 1.286 euros de multa). Por su parte, consideran a Xiana Rodríguez culpable de los mismos delitos de daños terroristas y uso ilegítimo de vehículo con motor.
En febrero de 2007, Caamaño intentó fugarse de la cárcel de Cáceres tras serrar los barrotes de la celda, pero fue sorprendido en un patio interior.
Xiana fue puesta en libertad en noviembre de 2008, al igual que Caamaño En noviembre de 2009, Caamaño fue detenido de nuevo para cumplir sus condenas pendientes; ingresó en prisión el 28 de noviembre y en mayo de 2011 fue puesto en libertad Ugio Caamanho.

jueves, 14 de julio de 2005

Herido por paquete-bomba

Sobre las tres de la tarde estalla un sobre-bomba al abrirlo Francisco José Vázquez Pereiro en su domicilio del barrio de Orzán, en La Coruña. El joven de 28 años, quedó herido grave y según declaró el sobre (franqueado en Vigo) estaba en el buzón del edificio. La investigación policial se encamina a una acción de grupos independentistas ligados a la organización AMI (Assemblea da Mocidade Independentista), organización a la que al parecer estuvo vinculado el herido en el pasado, o a otra organización juvenil similar llamada Briga.
Algunas fuentes independentistas acusan al herido de ser confidente de la policía.
Precisamente en la página web de esta asociación se anuncia el comienzo "para ya" de una "campaña de agitación" que tendrá su punto culminante los próximos 24 y 25 de julio.

sábado, 2 de julio de 2005

Asamblea de Nós-UP

Comienza en Ferrol la III Asamblea Nacional de NÓS-Unidade Popular marcada por el abandono de un sector ligado a AMI ( Assembleia da Mocidade Independentista); el grupo antirrepresivo Ceivar también abandona la formación. Al parecer los escindidos son partidarios de una mayor radicalización.