Cronología Resistencia Galega
Blog que detalla de modo cronológico la actividad violenta del grupo denominado 'Resistencia galega', en especial los atentados, así como la actividad de las fuerzas de seguridad en su persecución, detallando las detenciones de sus militantes y simpatizantes. Incluye algunas actividades violentas de independentistas gallegos y de grupos anarquistas que actúan en Galicia, así como referencias al movimiento independentista gallego en general.
miércoles, 17 de abril de 2024
Comunicado del CPIG
lunes, 1 de enero de 2024
Auto de la Audiencia Nacional
La Audiencia Nacional confirma la decisión del Centro Penitenciario de A Lama de intervenir las comunicaciones orales y escritas del preso Eduardo Vigo, por su capacidad "de dar respuestas, enviar consignas e influir sobre otros miembros del colectivo", según consta en un auto de 11 de diciembre de la Sección Primera de la Sala de lo Penal, cuyo ponente ha sido el magistrado José Ricardo de Prada (532/2023).
En la resolución, los magistrados confirman la decisión previa del Juzgado Central de Vigilancia Penitenciaria en el que se pone de manifiesto que hay indicios de que Eduardo Vigo pertenece al Colectivo de Presos independentistas gallegos, que emitió el 11 de octubre de 2022 un comunicado.
Este escrito del colectivo de los condenados en Galicia por terrorismo denota la capacidad, según la Audiencia Nacional, de que los presos mantengan "respuestas colectivas", aunque en el caso del comunicado de octubre de 2022 se referían a que daban libertad a los encarcelados para aceptar la legalidad penitenciaria y aprovechar los beneficios penitenciarios.
Pese a reconocer que esta reacción del colectivo de presos es "positiva", la Sala apunta que esto podría ser diferente en el futuro: "Por ello consideramos que en tanto que exista comprobadamente una red de comunicación de presos organizada y de la que el recurrente sea un nodo [...] resulta perfectamente razonable el control de sus comunicaciones en los términos establecidos".
La Audiencia Nacional toma esta decisión pese a reconocer la evolución "favorable" del interno, que ha pasado a segundo grado; y que la organización terrorista fue desmantelada, por lo que no tiene capacidad para proseguir con su actividad violenta. Sin embargo, prosigue el auto de De Prada, este colectivo tiene capacidad para "enviar consignas para la adopción de medidas de presión, tanto sobre las autoridades penitenciarias como de otros internos vinculados o presuntamente relacionados con la misma organización delictiva".
El Centro Penitenciario comenzó a grabar las comunicaciones de Eduardo Vigo tras difundirse el comunicado del Colectivos de Presos Independentistas Gallegos al considerar que existían "riesgos evidentes de utilización de las comunicaciones orales o escritas como vía de transmisión de información, tanto del personal trabajador del Centro como de sus instalaciones, que pueden poner en peligro tanto la seguridad del Centro como la de las personas que acuden al mismo, así como de los trabajadores". Con esta medida, Instituciones Penitenciarios trataba de evitar que a través de las comunicaciones los presos pudieran "recibir o enviar consignas para la adopción de medidas de presión", tanto sobre las autoridades penitenciarias como de otros internos vinculados o presuntamente relacionados con la misma banda armada "y que podrían desear acogerse a medidas de reinserción y desvincularse de toda organización delictiva", prosigue la resolución.
El abogado del condenado pedía que dejaran de grabar lss llamadas telefónicas de su clienye al considerar que tras más de diez años preso este nunca ha sido objeto de sanciones disciplinarias. También resaltaba que las comunicaciones interceptadas hasta el momento "no consta ninguna que comprometa la seguridad del centro, de sus profesionales o del resto de internos; no consta la recepción o envío de consigna alguna ni de la banda armada (desarticulada desde hace más de cinco años) ni de otros internos condenados; no consta que la extinta organización "Resistencia Galega" atacase los bienes o intereses de estas autoridades".
También aludía que Eduardo Vigo se encontraba en un módulo de respeto y convivencia, que lleva ya cumplida casi tres cuartas partes de la condena, "recibiendo constantes gratificaciones por su actividad penitenciaria, lo que no sería posible en el caso de que mantuviese una actuación hostil con el centro penitenciario, los funcionarios u otros internos".
Eduardo Vigo fue detenido el 30 de noviembre de 2011 cuando portaba tres termos metálicos cargados con seis kilogramos de explosivo. Fue condenado en primera instancia por la Audiencia Nacional a 18 de prisión, una pena que redujo el Tribunal Supremo hasta los 13 años y 9 meses.
viernes, 29 de diciembre de 2023
Permiso penitenciario
Después de 12 años en la cárcel, Roberto 'Teto' Rodrigues Fialhega se convierte en el primero preso independentista gallego en salir de permiso de la cárcel de Teixeiro (La Coruña). Teto Rodrigues es el primero de los reclusos del Colectivo de Presas Independentistas Galegas (CPIG) que consigue acceder a beneficios penitenciarios después de cambiar la estrategia colectiva del CPIG y tras varias solicitudes denegadas. Desde hoy, tendrá seis días de permiso.
lunes, 11 de diciembre de 2023
Salida de la cárcel
miércoles, 11 de octubre de 2023
Comunicado de presos
Con motivo del "Dia da Galiza Combatente", el colectivo de presos independentistas publica un comunicado del que ofrecemos un extracto:
O 11 de outubro de 1990 os jovens independentistas galegos, José Inácio Vilhar Regueiro e Dolores Castro Lamas falecêrom no transcurso de umha acçom armada protagonizada polo Exército Guerrilheiro do Povo Galego Ceive.
Desde começos de século, os/as arredistas galegos/as temos erigido esta data para comemorar a lucidez, a coragem e a deterninaçom de tantos/as galegos/as que ao longo da história tenhem enfrentado o Estado opressor espanhol, transgredido e desobedecido as suas leis e desafiado o seu monopólio da violência.
A reatualizaçom das formas de conflituosidade e a impronta da memória coletiva como estruturante das escolhas no relativo aos modos e maneiras de atuar som o cerne disso que conhecemos como “cultura de resistência” que nos remete sempre para práticas de autodefesa, desobediência e contrapoder. Dizia Vicente Risco –com acerto– que o futuro ao que se tende estriba no passado radical onde se procede. Trata-se, pois, de um futuro chamado a realizar-se. Para quem o queira entender melhor assim o expressava, sem circunlóquios, o velho kemperi, um dos últimos chamáns jaguar dos huaorani, na selva do leste do Equador. De jovem, somou-se ao grupo de guerreiros que emboscou e matou vários empregados da Shell na década de 1940 (o equivalente ao nosso Iberdrola, Naturgy ou Greenalia atuais). Doze operários perderam a vida a maos de guerreiros indígenas. Posteriormente a companhia deixou de operar nessa zona. Um dia perguntaram-lhe: “E se volvem os homens de capacete e uniforme?” Se volvem matamo-los –contestou com total normalidade– aqui faremos o que nos ensinaram os nossos pais e os nossos avôs.
Os slogans “avançados” dos anos sessenta e setenta: “desenvolvimentos”, “qualidade de vida”, “libertaçom pessoal”, ou “inestabilidade democrática do consumo geral”… som hoje o combustível ideológico que alimenta o arrasamento de territórios e comunidades humanas. Igual que hoje certo consenso progressista aplaude a era do consumo “online” e do smartphone como um dos dispositivos mais democratizadores jamais criados, teriam aplaudido a iniciativa bem sucedida de Fraga Iribarne, nos anos sessenta-setenta do século passado, de potenciar ao máximo na Galiza a criaçom de teleclubes, auténticas redes de penetraçom capilar de Televisom sobre todo o mundo rural graças à sua funçom coletiva em espaços comunais.
O nosso combate, a nossa defesa da Terra, é a impugnaçom mais decidida deste processo comandado pelo capital, o Estado, as suas elites, as suas instituições e os partidos do régime. Um processo de crescimento económico, acumulaçom de capital, destruiçom da Natureza e esterilizaçom social e cultural.
A defesa da Terra tem sido em origem a base de articulaçom dos projetos políticos do nacionalismo galego e seguirá a ser a força do pensamento arredista desde o qual construir projetos emancipadores. Projetos combativos que nom devem perder a perspectiva das transformaçons civilizadoras fundamentais, traduzidos em intervenções radicais nos seus condicionantes políticos, sócio-económicos e culturais.
Nom há escolha, ou resistência ou barbárie. Irmaos, irmás, nos conflitos onde questões vitais estám em jogo, a resistência –nom as concessões– é o essencial. E toda resistência no caminho da Terra, a liberdade e o amor à Vida nom se fará sem esforço nem sem loita.
Viva Galiza Ceive!
Denantes mortos que escravos!
CPIG 11 de outubro de 2023.
Comunicado íntegro: https://www.ceivar.org/2023/10/11/comunicado-do-cpig-no-dia-da-galiza-combatente/
jueves, 27 de julio de 2023
Comunicado presos
Los presos independentistas publican un comunicado con motivo del "Día de la patria gallega" del que ofrecemos un extracto:
martes, 11 de octubre de 2022
Comunicado de presos
Se publica un comunicado de los presos independentistas del que ofrecemos un extracto:
Desde meados dos anos 70 do século XX venhem desenvolvendo-se na Galiza diferentes projetos de luita armada: os irmandinhos (Frente Armada da UPG), Loita Armada Revolucionária (LAR), Exército Guerrilheiro do Povo Galego Ceive (EGPGC), e a resistência galega, o último destes movimento de autodefesa.
Em setembro de 1991 tivo lugar a última açom do Exército Guerrilheiro, e em 1994 a auto-dissoluçom da Assembleia do Povo Unido (APU), o seu braço político. Fechava-se assim um projeto político-militar que estivo presente quase 10 anos, entre finais de 1985 e 1994, com um saldo de quase 100 açons armadas, quase 30 detidos e 2 guerrilheiros falecidos em combate, Dolores Castro Lamas e José Inácio Vilar Regueiro.
Nas vésperas do 25 de julho de 1995, com o ataque incendiário a umha entidade financeira na Corunha e a posterior detençom e encarceramento baixo a legislaçom anti-terrorista de dous jovens da Assembleia da Mocidade Independentista (AMI), inicia-se um novo ciclo de violência revolucionária na Galiza, protagonizada em boa medida pola mocidade arredista. Entre 1995 e 2003, num clima de relativa conflitividade social (greves gerais, tratoradas, levantamento estudantil contra a LOU, movimento contra a guerra do Iraque, crise do Prestige…) ensaia-se por primeira vez na Galiza a luita de rua e agitaçom ilegal com certa sistematicidade , prodigando-se simultaneamente os ataques com artefatos incendiários . Cara finais deste período esta subversom tem já umha alta regularidade e um relevante componhente de planificaçom e organizaçom, assim como bons níveis de execuçom.
Quiçais um bom exponente de todo isto seja a conversom por primeira vez do Dia da Pátria numha jornada de combate e luita, trasladando-se as noites do 24 de julho em Compostela momentos álgidos desta estratégia de tensom social e de enfrentamento aberto com o Estado. Este período vai sentar as bases da resistência galega, que vai definir-se e configurar-se definitivamente entre 2000 e 2004. Nos momentos álgidos da estafa bancário e o urbanismo depredador que nos levariam à crise económica de 2008, o independentismo galego começa a assinalar e atacar aos seus responsáveis. Em 2005 e 2011 saem à luz o 1º e 2º manifesto pola resistência galega, em 2014 divulga-se um vídeo-manifesto com a intervençom de um guerrilheiro da resistência galega na clandestinidade, e entre 2016 e 2018 aparecem os dous primeiros números do seu vozeiro “A guerrilheira”.
Vam ser quase 20 anos de luita pola defesa da Terra, mais de 20 pessoas encarceradas e mais de 60 ataques com artefatos explosivos e incendiários contra infraestruturas de colonizaçom, entidades financeiras, partidos políticos espanhóis com responsabilidades no régime de ocupaçom e empresas e pessoas comprometidas com a opressom e exploraçom da nossa Naçom.
Em muitos aspetos, a resistência galega nom é homologável a nenhuma outra experiência de luita armada na Galiza, nem sequer o é a nenhuma outra havida no Estado espanhol. Seguramente por esta razom acabou concitando tanto ruído mediático e tantas especulaçons a distintos níveis durante tantos anos.
Filho do cambio de século, o novo arredismo galego redesenhou o enfrentamento com Espanha desde parámetros diferentes aos que marcaram as estratégias político-militares esquerdistas das décadas dos 60, 70 e 80 de toma de poder e assalto ao Estado baixo a tutela de vanguardas dirigentes.
A militância galega concebeu-se a si mesma como “braço armado do povo”, nom de nenhuma estrutura política partidária. O seu braço político foi a comunidade nacional de resistência, que alimentou durante duas décadas a atividade insurgente. As experiências armadas precedentes e o novo contexto social e político vam marcar substancialmente as suas formas e os seus conteúdos. Mais que um poder de Estado e a monopolizaçom do poder político, o seu objetivo estratégico foi a construçom de contra-poder popular e autodefesa do território contra a máquina civilizatória do Estado e o Capital. Em consequência, a perspectiva política foi a de armar os movimentos sociais e a comunidade nacional de resistência com as ferramentas da sabotagem e a clandestinidade, formulando um projeto de construçom coletiva de poder e soberania desde abaixo, inserido num ecossistema de resistência e contestaçom.
Por isso mesmo umha das caraterísticas mais notáveis da resistência galega foi a vontade de invisibilidade mediática, a determinaçom de nom implicar-se na obscenidade do mercadejo político do capitalismo decrépito e a sua sociedade do excesso, de afastar-se de umha cultura esquerdista que a medida que é mais estéril e impotente mais se afana na catástrofe dos gestos valeiros, a auto-complacência, o exibicionismo e o esteticismo mais degenerado. E se bem é certo que este minimalismo político levou aparelhado alguns inconvenientes de compreensom e clasificaçom além da pequena rede de combate implicada que nos últimos anos começara a corrigir-se na sua justa medida, também o é que esta pulsom por viver, medrar e aprender a luitas no húmus comunitário sem a legitimidade e a bençom das diferentes cartas políticas do culto ao prestigio pessoal e dos chutes da civilizaçom egóica, é um facto de incalculável valor.
A autodefesa do nosso povo, o cuidado e a proteçom do nosso território som inegociáveis, disso depende a sobrevivência da nossa naçom. Nom é possível faze-lo sem humildade, realismo e invisibilidade total ante os aparelhos repressivos do Estado e as suas redes de controlo tecnológico.
Mália que a resistência galega se afastasse do modelo das organizaçons insurgentes tradicionais, os aparelhos repressivos do Estado Espanhol decidiram que devia ser umha organizaçom terrorista convencional, com todas as da lei, seguindo ao pé da letra o manual de contra-insurgência que vem implementando Espanha nos últimos 70 anos.
A resistência galega nom foi capaz de sobrepor-se à repressom do Estado e foi, finalmente desativada. A última açom armada tivo lugar em outubro de 2014. As última detençons produzírom-se em junho de 2019. Em janeiro de 2022 tivo lugar o juízo contra quatro independentistas sentenciados em firme a 64 anos de prisom em total, e o 2 de fevereiro dous destes irmaos foram de novo imputados noutra causa por estragos terroristas a raiz do ataque com explosivos em 2014 contra o Concelho de Baralha ocupado polo Partido Popular.
Hoje o Coletivos de Presos/as Independentistas Galegos/as (CPIG) sobrevive nos cárceres espanhóis como face visível e sujeito político da auto-defesa popular, digno referente de umha etapa de luita frontal contra a destruiçom e domesticaçom do nosso país. É umha honra para nós formarmos parte desse nacionalismo que leva 45 anos pagando com cadeia a sua firme determinaçom de nom entregar a nossa terra às bandas político-empresariais que, baixo as diretrizes do Estado capitalista pretendem perpetuar a velha acumulaçom por despojo.
Sim, os últimos 45 anos -excepto a ausência de prisioneiros/as por breves intervalos- houvo sempre presos e presas nacionalistas e arredistas nas cadeias espanholas.
Desde 2005, o CPIG levou a resistência às prisons espanholas. Os seus membros fórom dispersados por Espanha adiante, classificados em módulos de regime fechado, intervidas as suas comunicaçons e negados muitos dos seus direitos. Mas conseguiu-se manter vivo e com boa saúde um projeto coletivo de assunçom do nosso caráter de presos e presas políticas e de nom acataçom do régime carcerário no que supom de ataque à dignidade humana e de impugnaçom da nossa autonomia, a nossa vontade de ser e de luitar.
O traslado a cárceres espanhóis na Galiza em 2019 e 2020 foi um fito importante. Supujo para nós umha melhora substancial na qualidade de vida tam ligada à necessidade de afetos e atençom de famílias, comunidade política e entorno social.
O CPIG em atençom aos já 8 anos sem açons da resistência galega, aos provavelmente sejam os últimos processos judiciais derivados da luita armada, à deteriorada situaçom do arredismo trás décadas de submetimento polo régime repressivo espanhol e ao contexto social e político atual, considera chegado o momento de fazer esta declaraçom de futuro:
Consideramos que as circunstancias acima citadas fecham umha etapa de luita e o CPIG está disposto e em condiçons de contribuir a que se faga coletivamente e com perspectivas de futuro, em chave política para avançar e nom para retroceder. Quando toca reconstruir, recuperar, centrar e priorizar esforços no fundamental, nom podemos ter abertas demasiadas frentes, é um luxo e é ineficiente. Por esta razom o CPIG adotou por unanimidade a decissom de desativar a frente carcerária exclusivamente naqueles aspetos que implicam, nas atuais circunstancias, um prolongamento inecessário da prisom, o desenraizamento familiar e social e a desconexom dos atuais processos de mobilizaçom social e regeneraçom política.
Em consequência a partir do 11 de outubro de 2022 o CPIG abre a possibilidade para que os presos e presas que assim o desejem podam acolher-se ao regulamento do régime prisional que possibilita sair da cadeia com permissos temporais antes do licenciamento definitivo e igualmente poder acedes aos 3º graos e á suspensom da execuçom da condena ou liberdade condicional. Derivado do anterior, também poderám cumprimentar os requisitos legais e regimentais necessários para a consecuçom destes objetivos de excarceraçom temporal e ou definitivo, excetuando a colaboraçom com Espanha na repressom do nosso movimento e o arrependimento político como ferramenta do Estado para deslegitimar a própria trajetória e a daqueles que combateram.
O CPIG mantem inalteráveis os seus princípios políticos e de vida na cadeia nom afetados polas decisons que acabamos de adoptar.
Princípios políticos
Reconhecimento da nossa condiçom de presos políticos.
Em relaçom com este reconhecimento, a reivindicaçom da Amnistia, como contestaçom de que o exercício político dos e das independentistas galegas estivo enmarcado no que a Declaraçom Universal dos Direitos Humanos denomina no sei limiar: “O supremo recurso da rebeliom”.
Direito a cumprir a condena em prisons da Galiza e a faze-lo de jeito coletivo, reagrupados no mesmo cárcere e na mesma unidade de convivência (no mesmo módulo).
Direito à intimidade e à privacidade das comunicaçons.
Princípios de vida na cadeia
Respeito e defesa da dignidade humana e dos direitos que legalmente nos amparam
Direito a viver sós na cela, rechaçando a partilha forçada do mínimo espaço vital com qualquer outro recluso.
Negar-se aos cacheios integrais, exigindo que polo menos proporcionem umha bata.
Para finalizar queremos reconhecer e valorar o acompanhamento feito todos estes anos polar nossas famílias, o nosso movimento, as organizaçons de solidariedade e tantas pessoas que título particular se venhem achegando a nós para oferecermos o seu apoio. A todas e todos, obrigadas!
A condiçom de presos políticos non nos outorga nenhuma prerrogativa, nom nos dá direito a maiores quotas de indulgência. Também cometemos erros, temos dúvidas e nom somos infalíveis. Por isso perdom por todos aqueles momentos que nom estivemos ou nom soubemos estar à altura das circunstancias ou a nível do vosso carinho e da vossa atençom.
A relativa complexidade do mundo atual, como o seu corolário de dificuldades e adversidades reais ou imaginarias aduze-se muitas vezes como contexto justificativo de propostas, de deserçom, rendiçons e individualismo militante. Nom há complexidade nem dificuldades capazes de eliminar o enorme desafio que o regime de destruiçom atual nos tem formulado como pessoas, como povo, como terra. Por isso seguimos firmes no caminho. Seguimo-lo juntos e queremos faze-lo sem deixar a ninguém atrás. Irmaos, irmás, em nome do fundamental, da vida e da terra, seguimos em luita. A condiçom extrema da luita é a oportunidade para a nossa liberdade, a nossa autodeterminaçom e sobrevivência como pessoas e como povo. A luita continua!
CPIG
11 outubro de 2022. Teixeiro e A Lama.
Viva Galiza ceive!
Denantes mortos que escravos!
Comunicado íntegro en: https://www.ceivar.org/2024/03/01/declaracom-do-cpig-outubro-2022/